ادبیات
سیاسی خشن و توهین آمیز خمینی و خامنه ای , فرق خامنه ای و خمینی با دائی جان ناپلئون
فرق دائی جان ناپلئون با خمینی و خامنه ای در این است که دائی جان ناپلئون فقط به انگلیسی ها میگفت پدرسوخته و دشمن هستند ولی خامنه ای و خمینی به هرکسی که انتقاد از او بکند میگوید دشمن و پدر سوخته
به این عبارات دقت کنید , ادبیات و شعور خامنه ای :
«مستکبرین»،«دشمن»،«جنگ نرم»،«منافق»،«جبهه خودی»،«خاکریز کفار»،«کور
دلان»،«جبهه نفاق»،«مرتد ملی»،«مفسد فی الارض»،«محارب»،«مرتد
فطری»،«شبیخون فرهنگی»،«سیاست تهاجمی»،«کافر
ذمی»،«کفارمهدورالدم»،«تنفرالاهی»،«افراد واجب القتل»،«خشم مقدس»،«کینه
انقلابی»،«جنود شیطان»،«گرگهای صهیونیستی»،«دشمنان اسلام»،«انزجار از
استکبار»،«طاغوت اعظم»،«معاندین لجوج»،« زخم خوردگان از اسلام»،«سیلی
خوردگان از شیعه»،«کفار نجس»،«اشداء علی الکفار»،«برخورد قاطع و
انقلابی»،«اقتدار فرهنگی»،«جبهه باطل»،«دشمنان اسلام را سریعا نابود
کنید»،« توطئه خارجی»،« عقبه اجنبی»،«ایادی خود فروخته»،«هیمنه دشمن»،«تو
دهنی خوردگان از امام»،«دشمنان داخلی نیابت از آمریکا دارند»،«قاطعیت
انقلابی»،«ستون پنجم دشمن»،«ترور مقدس»،«جاسوس اجنبی»
این گزاره ها بخشی از ادبیات سیاسی - مذهبی خمینی و خامنه ای ظرف سی و دو
سال گذشته بوده است
آیا می توان از چنین رهبرانی با چنین طرز تفکری هایی و مغزهای علیل ،
بیمار و متوهمی که تمام دنیا را خاکریز مقابله و دشمنی و توطئه می دانند
آشتی ، صلح ، مسالمت و مذاکره انتظار داشت؟
آیا با چنین رژیمی اصولا می توان گفتگو و چانه زنی کرد؟
آیا با فردی مانند خامنه ای که تمام هدفش پیش بردن ارعاب و خشونت است می
توان مصالحه نمود؟
چه قدر ساده اندیشند کسانی که تصور می کنند بتوان جمهوری اسلامی را اصلاح
کرد، توهم «اصلاحات در چارچوب قانون اساسی» امروز خود یک مانع برای
دمکراسی ایران آینده شده،طرز تفکر خمینی و خامنه ای همواره بر«حذف» دیگری
بوده و منتقدان خود را مدام «دشمن الله» نامیده اند اینان بی شرمانه دست
به ترور زده اند و حکومتی مبتنی بر خشونت و بحران سازی پدید آورده اند.
کوروش از فیس بوک
«مستکبرین»،«دشمن»،«جنگ نرم»،«منافق»،«جبهه خودی»،«خاکریز کفار»،«کور
دلان»،«جبهه نفاق»،«مرتد ملی»،«مفسد فی الارض»،«محارب»،«مرتد
فطری»،«شبیخون فرهنگی»،«سیاست تهاجمی»،«کافر
ذمی»،«کفارمهدورالدم»،«تنفرالاهی»،«افراد واجب القتل»،«خشم مقدس»،«کینه
انقلابی»،«جنود شیطان»،«گرگهای صهیونیستی»،«دشمنان اسلام»،«انزجار از
استکبار»،«طاغوت اعظم»،«معاندین لجوج»،« زخم خوردگان از اسلام»،«سیلی
خوردگان از شیعه»،«کفار نجس»،«اشداء علی الکفار»،«برخورد قاطع و
انقلابی»،«اقتدار فرهنگی»،«جبهه باطل»،«دشمنان اسلام را سریعا نابود
کنید»،« توطئه خارجی»،« عقبه اجنبی»،«ایادی خود فروخته»،«هیمنه دشمن»،«تو
دهنی خوردگان از امام»،«دشمنان داخلی نیابت از آمریکا دارند»،«قاطعیت
انقلابی»،«ستون پنجم دشمن»،«ترور مقدس»،«جاسوس اجنبی»
این گزاره ها بخشی از ادبیات سیاسی - مذهبی خمینی و خامنه ای ظرف سی و دو
سال گذشته بوده است
آیا می توان از چنین رهبرانی با چنین طرز تفکری هایی و مغزهای علیل ،
بیمار و متوهمی که تمام دنیا را خاکریز مقابله و دشمنی و توطئه می دانند
آشتی ، صلح ، مسالمت و مذاکره انتظار داشت؟
آیا با چنین رژیمی اصولا می توان گفتگو و چانه زنی کرد؟
آیا با فردی مانند خامنه ای که تمام هدفش پیش بردن ارعاب و خشونت است می
توان مصالحه نمود؟
چه قدر ساده اندیشند کسانی که تصور می کنند بتوان جمهوری اسلامی را اصلاح
کرد، توهم «اصلاحات در چارچوب قانون اساسی» امروز خود یک مانع برای
دمکراسی ایران آینده شده،طرز تفکر خمینی و خامنه ای همواره بر«حذف» دیگری
بوده و منتقدان خود را مدام «دشمن الله» نامیده اند اینان بی شرمانه دست
به ترور زده اند و حکومتی مبتنی بر خشونت و بحران سازی پدید آورده اند.
کوروش از فیس بوک
-----------------
آدینه ناهید شید 18/ آذر / 2570 شاهنشاهی
